Ciechocinek, 3.09.2007 r.

Szanowni Państwo,

Przesłano mi wyniki badań poziomu ołowiu, kadmu i rtęci w organizmach mężczyzn i kobiet odżywiających się tradycyjnie, i dla porównania osób stosujących żywienie optymalne, z pewnej konferencji toksykologicznej jednego z polskich uniwersytetów medycznych z 2007 r. Pierwiastki, które badano, w każdej dawce są szkodliwe dla organizmów żywych, także dla ludzi. Im poziom jest wyższy – tym większe szkody dla zdrowia, im niższy – tym lepiej. Jak wynika z badań, poziom pierwiastków jest wyższy u mężczyzn oraz u osób stosujących tradycyjny model żywienia. Szkody, jakie powodują te pierwiastki, omówię na podstawie książki prof. Stanisława Więckowskiego pt. „Żywienie, żywność, składniki pokarmowe a zdrowie”. Analizowano poziomy ołowiu, kadmu i rtęci.

dr Jan Kwaśniewski

Ołów

Jest jednym z lepiej poznanych metali ciężkich, stanowiących poważne zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka. Szczególnie dla dzieci, których organizmy mają tendencję do gromadzenia ołowiu ze względu na swoisty metabolizm i częstszy kontakt z ołowiem .Ołów trafia do organizmu wraz z żywnością świeżą i konserwową, z wodą, z farbami, z roślinami, z powietrzem przez skórę, powietrzem przez płuca i przez przewód pokarmowy. Poziom ołowiu w środowisku w Polsce rósł aż do roku 1986. Dopiero w 1987 r. poziom ołowiu w środowisku spadł dzięki ograniczeniu produkcji benzyn ołowiowych oraz wytwarzania i wydalania ołowiu przez huty metali nieżelaznych. Z organizmu ołów wydalany jest przez pot, włosy, paznokcie, z odchodami. Ołów odkłada się w kościach zamiast wapnia, powodując uszkodzenia kości, trafia do krwi, wątroby i mózgu, powodując uszkodzenie tych narządów.

Kadm

Jest jedną z najbardziej niebezpiecznych trucizn, jest szkodliwy w każdych dawkach, nawet najmniejszych. Przed kilkudziesięciu laty kopalnia w Japonii zatruła rzekę Jintsu kadmem, który wraz z wodą używaną do nawadniania plantacji ryżu i soi zatruł te produkty, a także zatruł wodę pitną. Po upływie 15 – 30 lat zmarło z powodu zatrucia ponad 150 osób. Kadm występuje w powietrzu i w wodzie w regionach przemysłowych. W większej ilości – w wodzie miękkiej. Wody Wisły wnoszą do Bałtyku ok. 70 ton kadmu rocznie. Rośliny kumulują kadm z gleby. Najwięcej kadmu zawiera gleba w regionie hut metali nieżelaznych, szczególnie, gdy gleby są kwaśne, gdy są stosowane nawozy fosforowe i magazynowane odpady komunalne. Rośliny łatwo pobierają kadm i kumulują go w korzeniach. Jest oczywistym, że osoby spożywające dużo jarzyn korzeniowych, muszą gromadzić w swoim organizmie dużo kadmu. U człowieka kadm kumuluje się w nerkach, kościach i wątrobie. Sprzyja powstawaniu nowotworów, zwłaszcza nerek i gruczołu krokowego. Powoduje niedokrwistość, zaniki mięśni, nadciśnienie, choroby kości, bóle głowy i uszkodzenia mięśnia sercowego. Występuje w zanieczyszczonym powietrzu, dymie papierosowym, przy spalaniu opon i tworzyw sztucznych, w nawozach fosforowych i w płodach rolnych.

Rtęć

Nadal, aczkolwiek w mniejszym zakresie, rtęć i kilka innych materiałów dentystycznych przyczyniają się do rozwoju chorób degeneracyjnych. Amalgamat stosowany od lat do wypełniania ubytków zębowych zawiera ponad 50% rtęci, 25% srebra i inne metale. Rtęć z plomb zębowych powoli rozpuszcza się i dostaje do krwi. W środowisku występuje w wodzie, szczególnie w regionach uprzemysłowionych. Do Bałtyku wpływa ze wszystkich rzek rocznie ok. 90 ton rtęci. Poprzez plankton, rośliny i drobne zwierzęta rtęć kumuluje się w rybach. W Szwecji na przykład ponad 200 jezior jest nadmiernie skażonych rtęcią. Dalsze 15-20 tysięcy jezior jest zagrożone. Organiczne związki rtęci wprowadzone przez fabrykę Chisso Corporation do zatoki Minamata i rzeki Agano spowodowały zatrucie ponad 4056 ludzi w regionie Kumamoto i 751 w regionie Kagoshima. Z tego blisko 1000 zatrutych zmarło, a większość wykazywała objawy uszkodzenia kory mózgowej. Rtęci nadal używa się w medycynie, przemyśle i w rolnictwie. Powoduje ona zatrucie organizmu, upośledzając czynności wielu narządów. Daje takie objawy, jak: nudności, wymioty, bóle brzucha, niekiedy krwawą biegunkę, osłabienie pamięci, osłabienie odporności na infekcje, osłabienie mięśni, wzroku, słuchu. Spotkano nawet przypadki stwardnienia rozsianego związanego z wypełnianiem zębów amalgamatem. Również płód rozwijający się w łonie matki jest bardzo wrażliwy na zatrucie rtęcią. Dopiero niedawno Unia zaleciła wycofanie się z produkcji termometrów rtęciowych.